aforizma 47

Hayatımızın kesintisiz devam ettiğini düşünüyoruz ama acaba bilinç denilen şey tungsten lambadaki ışık gibi kesik kesik yanıyor ama biz onu devamlı yanıyor gibi görüyor olabilir miyiz? Bilincimiz sürekliliği olan bir şey değil de aralıklarla titreşen bir enerji olabilir mi? Eğer gerçekten öyleyse az önceki biz aslında biz olmayabiliriz... Bu durumda anılarımız da o ışıktaki görüntünün izdüşümü olabilir ancak. Benliklerimizin de kendi titreşimleri var ve içimizdeki benlik duygusu son titreşime kadar devam edecek. Tıpkı lambadaki titreyen ışık gibi...